Home Page | Inizio della pubblicazione | |
Li cunti te Papa Caliazzu | ||
Racconto precedente: | Racconto 72 | Racconto successivo: |
Lu fisçhettu nculu | Lu testamentu te Papa Caliazzu | Lu canònecu papa Caliazzu more |
Eccu, quistu ete lu testamentu miu te morte, scrittu a nchiostru e pinna e suttascrittu cu lle stesse manu mei cu nume, cugnume e segnu te cruce.
Mpena àggiu muertu e l'anima mia, recumeterna àggia, s'à llebberata te sta carne dèbbule e fràceta, ògghiu le pie donne cu llàanu lu cuerpu miu cu àcqua lemmeccata, schetta e pura, o, ci nu nde tròanu, cu lla lessìa, ci nde scòzzula la pulandra e lassa la peδδe lìscia te eδδutu; poi, dopu llaàtu e ssucatu, prima cu ùnganu lu cuerpu de nguentu te nzurfu e poi cu llu schìzzanu cu àcqua te spicanardu, te motu li carni mei cu nnu vvermenìsçianu tantu prestu e li surgi cu nnu mme rùsecanu le parti cchiùi tiènnere e ndilicate.
Ièu ògghiu puru le pie donne cu mme mìntenu la màglia te lana, li quasetti russi te mmace, lenghi fena a lle sçenucche; cu mme mìntanu le scarpe te ernice cu lle fìbbie te argentu fintu, senone quiδδe te argentu veru se le futte lu precamuerti; e ni raccumandu puru cu mme le ttàccanu bone le scarpe cu lli lazzi te ferrazzola, mai sia s'ìanu ssòrgere pe strata, datu ci àggiu fare nnu iaggiu lengu lengu de cquài fena a δδai; dopu cu mme nfìlanu li càusi te fustagnu cu lla petàccia ppuntata cu nu ssia trase ientu e… li pampauδδi me custìpanu (ci sape ci δδa mmera nu sèrvenu?); poi cu mme nfìlanu lu giaccu tamascatu a quattru pautini (senza lu tarlosçi, senò lu precamuerti me lu rrubba); an fine subbra a tuttu cu mme mìntanu la tòneca noa.
Cussine paratu ògghiu cu mme giùstanu ntra llu chiaùtu e poi ccumpagnatu te le surelle de lu Core te Gesù, de li fratelli te la Cungreca, de la banda e de tutta la folla te Lucugnanu, cu mme fàzzanu lu giru cchiù' llargu te la chiazza.
Trasutu ntra lla chèsia te la porta principale, ògghiu cu ssistèmanu lu baùgliu subbra a lla castellana cu lli quattru ceròggeni alli quattru ànguli.
Ulìa la missa de muertu cantata a ttre saggerdoti, datu ca lu vèscuvu certu nu mme dice lu puntificale pe lli superchi despietti - tice iδδu - ci n'àggiu fatti; tra lli cullechi amici te Lessanu, te Spècchie, te Trecase, te Misçianu, crìsçiu ca ttre prieti se tròanu cu mme tìcanu missa a ngràtesi!
Lu desedèriu miu rande rande, però, ete lu caru Vicàriu Scafazza cu mme canta lu 'Tiesilla' cu δδa uce argentina ndilicata comu quiδδa te li Cantori te lu Vaticanu, tantu, ma tantu dorce e piatusa ca face ntennerìre puru le petre.
Allu crai ògghiu cu mme sebbellìscanu ntra lla chèsia matre, pròpriu alli pieti te lu pùrpetu, te motu cu pozzu sèntere lu pàricu neu successore miu ci le smamma cchiùi de mie…
Tegnu quattru stozze te pruetà mia. A cci le lassu ci nu tegnu nuδδu rede tirettu? Sorma murìu ziteδδa senza ccanusca màsculi e figghi nu nde ibbe e nu nd'à lassati; la Pòrsia, δδa bona e santa cristiana, ci pe tanti anni me ssestìu e me servìu comu nna donna tuttufare e a servìziu ntieru… Eccu, sì, la rrobba mia la lassu a lli quattru figghi te la Pòrsia: lu Pantalùcciu, lu Trifone, lu Ristutemu e lu Cristòfalu, ca - pe dire la verità - m'ànu sempre rispettatu comu nnu sire.
Comu ùrtimu desedèriu ulìa subbra alla facciata te casa cu nci mìntanu nna lastra te màrmulu cu sta scritta scurpita:
Recumeterna alla mia bunànima!
Scrittu te mie a mpersona e suttascrittu pròpriu cu lle manu mei lu giurnu prima cu mme nd'au all'àutru mundu.
Home Page | Inizio della pubblicazione | |
Li cunti te Papa Caliazzu | ||
Racconto precedente: | Racconto 72 | Racconto successivo: |
Lu fisçhettu nculu | Lu testamentu te Papa Caliazzu | Lu canònecu papa Caliazzu more |